دکنر شکیب:
«تو باید آرام ام کنی!» این جمله را تا به حال از همسرتان شنیده اید؟

۱- «تو» باید آرام ام کنی، نمودی است از آنچه جولین راتر کنترل بیرونی می نامد. یعنی: من حتی در فرونشاندن خشم ام ناتوانم، و دیگری باید مرا کنترل کند. تحقیقات نشان داده اند کنترل بیرونی، زمینه ساز افسردگی است. چه کسی از این همه ناتوانی می تواند شاد باشد؟
۲- تو «باید» آرام‌ام کنی، نمودی است از خطاهای شناختی، چنانکه آلبرت الیس در رفتار درمانی عقلانی هیجانی می گوید. چرا باید؟ طبق کدام قاعده؟ آیا آتش نشانی خشم، جزو وظایف و تعهدات زناشویی است؟ آن هم وقتی همسر، خودش در آتش میسوزد؟
۳- «آرام ام کن»٬ مثالی از جملات مبهمی ست، که بیش از آرامش، تشویش می آورند. یعنی چه؟ یعنی بنشین تا من هرچه دوست دارم سرت فریاد بکشم و تحقیرت کنم و خودم را خالی کنم؟ یا بغلم کن و بگذار در سکوت روی شانه هایت اشک بریزم؟ معنای این جمله، از کجا تا کجاست؟
وقتی خشم شعله می کشد، بهترین کار، دوری است. کسی جز خود شما، مسئول بازگشت آرامش تان نیست. وقتی آرامش برگشت، بنشینید و گفت و گو کنید.