پاسخ دکتر شکیب:

قبل از پاسخ به پرسش تان،پرسشی از شما دارم: از کجا متوجه شده اید؟ آیا شما گوشی همسرتان را چک می کنید؟

اگر همسر شما پورن تماشا می کند و ازتان پنهان می کند و شما هم پنهانی گوشی اش را چک می کنید، شما و همسرتان وارد یکی از بازی های خطرناک زناشویی شده اید. این بازی ها، منافات دارند با صمیمیت و  صمیمیت، جوهر یک رابطه یا ازدواج خوب است.

 احتمالا هر بار هم که شما مچ همسرتان را می گیرید، کلی به او برچسب می زنید و او هم گارد دفاعی می گیرد. یا می گوید اینها همین جوری از آسمان آمده اند توی گوشی من و من که خودم سیوشان نکرده ام و... هزار جور توجیه دیگر. یا اینکه ممکن است بگوید غلط کردم و دیگر از این کارها نمی کنم، ولی در نهایت باز هم تکرار می کند و باز هم شما مچش را می گیرید.

خب اینها یعنی چه؟ یعنی آن بازی، کمکی به شما نمی کند. یعنی آن راهبردها در واکنش به این اتفاق موثر نیستند. نه انکار همسر و نه سرزنشگری شما، دردی دوا نمی کند. نه فقط دردی دوا نمی کند، که دردی می افزاید: فاصله عاطفی شما بیشتر و بیشتر می شود. خشم و افسردگی شما بیشتر می شود و همسرتان هم دور از چشم شما، چون به خلوت می رود آن کار دیگر می کند.

اگر همسر شما تماشای پورن را از شما پنهان نکند و شما هم واکنش پرخاشگرانه ای نشان ندهید، ما یک قدم به صمیمیت نزدیک شده ایم. مگر اینکه اتفاق دیگری افتاده باشد. گاهی هم آقا کار خودش را می کند و پنهان هم نمی کند، چون دیگر برایش مهم نیست. یعنی فاصله عاطفی آن قدر زیاد شده که همسرش را نمی بیند که بخواهد اهمیت بدهد. اما اگر چنین نباشد؛ یعنی آدمها با هم رفیق باشند و همه چیزشان را به هم بگویند و پنهان کاری نکنند، آن وقت از مساله صمیمیت عبور می کنیم و می رسیم به مساله پورن.

همه آدمها گاهی ممکن است پورن تماشا کنند. البته که زلزله ای هم نمی آید و عذاب الهی هم نازل نمی شود و خدا هم بخشنده تر از بنده هایش است. اما اگر زن و شوهری می بینند که به جای گرایش به همدیگر به خودارضایی گرایش دارند؛ اگر همسری می بیند که همسرش تماشای پورن را ترجیح می دهد به رابطه زناشویی؛ اینجا مشکلی هست.

همان فضای صمیمانه بستری است برای اینکه آدمها با هم در این مورد گفتگو کنند. دقت کنیم که می گویم گفتگو، نه مواخذه و محاکمه. نتیجه این گفتگو ممکن است این باشد که خودمان هم نمی دانیم مشکل چیست و باید به یک سکس تراپیست مراجعه کنیم.