پاسخ مارال:
به نظر من ایراد از قوانین ماست که به جای اینکه سیستم قضایی راجع به ازدواج و حق و حقوق تصمیم بگیرن مردم خودشون مجبور به گذاشتن شرط و شروط هستند و مسلما هرکی طرف خودشو میگیره.در مورد حق طلاق به نظرم یه مرد باید بپذیره که زن داره سندی رو امضا میکنه که هرگز حق فسخ اونو نداره.چرا یه انسان عاقل باید اینکارو کنه؟وقتی مرد این حقو داره زن هم باید داشته باشه.و گرفتن این حق،حق مردو از بین نمیبره.و چرا فکر میکنن چون طلاق گرفتن سخته زنا طلاق نمیگیرن و هر زنی تا تقی به توقی خورد میره طلاق میگیره و از روی احساسش اینکارو میکنه.همه ما عواقب طلاقو بدبختیاشو میدونیم و هیچ زنی از یه زندگی گرم فرار نمیکنه.خود این آقا میگه من زنمو به هیچ  وجه طلاق نمیدم مگه خیانت کرده باشه یعنی هیچ حقی برای اون قایل نیست که به هر دلیلی نخواد دیگه با اون مرد زندگی کنه.این حق اصلا تو ذهن این آقاتعریف نشده.مثل یه شی به زن نگاه میکنن که  مال منهو هروقت من بخوام دورش میندازم یا عوضش میکنم.اون هیچ حقی نداره.در مورد مهریه هم چون هیچ تضمینی نیست برای یک زن از نظر مالی مجبوریم به مهریه اصرار کنیم.چون اولا اگر حق طلاق نداشته باشیم ابزاریه برای طلاق گرفتن دوما اگر بعد 10 سال به هر دلیل بخوای جدا شی باید چمدونتو ورداری بری و از اون زندگی که ساختی هیچ سهم مالی نداری.اکثر مردا تمایلی به تقسیم اموالشون ندارند چه اول زندگی چه وسطش.خب شما برادر من حاضری قراردادی ببندی که حق فسخ نداری و هیچ منفعت مالی نداری و بچه ات رو ازت میگیرن هرزمان که بهم بخوره قرارداد؟هرکی راه بهتری از مهریه و حق طلاق داره بسم الله.ما با آغوش باز میپذیریم.چرا تو کشورای دیگه این مشکلات نیست چون قانون تصمیم میگیره.ما حتی حق پاسپورت گرفتن یا حضانت بچه ای که زاییدیم نداریم.چرا اینقدر از رفتن شریکتون میترسین.اگر مرد خوبی براش باشین هیچ جا نمیره.در ضمن هردو نفر حق رفتن دارن هروقت که بخوان و دیگه اون زندگی براشون جذاب نباشه.