نامه مریم:


سلام دکتر شکیب عزیز

متاسفانه در فرهنگ ما ایرانی ها دختر و پسر باید برای آشنایی بیشتر نامزدی کنن و تمام فامیل میفهمند که شما نامزد کردی.

 دوران نامزدی دوران شناخته همدیگه هست اما متاسفانه ما زنان شرقی فکر میکنیم چون نامزد کردیم باید با اون آقا ازدواج کنیم در صورتیکه شاید اون آقا هزار و یک مشکل روحی و روانی داشته باشه و اینکه اصلا تفاهمی با همدیگه نداشته باشن.

 صد و یک بار زنگ زدن برای اینکه خانم جواب آقا رو بدن کاملا غیر عادی هست و این آقا مطمئنا مشکلی دارند باید درمان بشن. به نظر من اول هر دو باید پیش روانپزشک بروند و مشکل آقا رو بفهمند و درمان کنند و این خانم هست که تصمیم میگیره در نهایت با اون آقا بمونه یا نه.

 اما مسئله دیگه ای هم که هست داشتن رابطه جنسی این زوج. خوب این عادیه چون زن و مرد همدیگر رو جذب میکنن و نسبت به هم کشش جنسی دارن و تو دوران نامزدی ممکنه اتفاق بیافته و اصلا بد نیست. و اصلا منطقی نیست از اینکه ایشون الان دوشیزه نیستن بخوان با مشکل این آقا کوتاه بیان و یک زندگی متشنج و پر از دعوا رو بوجود بیارن و بعد هم فرزندانی سرخورده و مشکل دار تحویل جامعه بدن.

با نظرتون موافقم که این خانم عجول هستن. متاسفانه ما دخترای ایرانی فکر میکنیم قحطی شوهر اومده و باید هر کسی اومده خواستگاریمون و شرایطش اکی بود بله رو بگیم و بعدا متوجه بشیم که ای دل غافل که من با ایشون تفاهم فرهنگی ندارم!