گفتگوی کوتاه دکتر شکیب و یکی از همراهان / ۳:


سلام اقای دکتر
وقتتون به خیر
فکر میکنم این داستان واسه خیلی ها پیش میاد

من همکاری داشتم که از نظر فرهنگ و اداب خیلی با من متفاوت بودن و از همه مهمتر اینکه متاهل بودن. به دفعات به من ابراز علاقه میکردند و پیشنهاد دوستی میدادند. و من اوایل تحت این عنوان که دوست پسر دارم و در یک رابطه ی جدی هستم بسیار محترمانه ایشون رو عقب میفرستادم. ولی به محض اینکه از دوست پسرم جدا شدم ایشون مجدد شروع به پیشنهاد کردند.

یکی از دوستان روانپزشک من راهنماییم کردند و فرمودند که باید به طور صریح به این اقا بگی که چه دوست پسر داشته باشی یا نه، ایشون فرد مناسبی برات نیست و باید به حریم شخصی و نظرت احترام بزاره.

من به طور کاملا محترمانه این مطالب رو عنوان کردم و ایشون گفتن چون تو دوست نداری من دیگه اصرار نمیکنم ولی همیشه دوستت خواهم داشت.
ولی هر زمان، به هر دلیل، که همیشه هم کاری هست، همدیگر رو ببینیم یا تلفنی صحبت کنیم ایشون حتما و حتما و حتما یکبار به من ابراز احساسات میکنن.
و من فقط میگم شما به من لطف دارید و بحث رو عوض میکنم.
نزدیکه ٥ساله.

من چای رو خیلی محترمانه رد کردم ولی هنوز سینی چای جلومه
البته من از نوع برخورد خودم ناراحت نیستم.
ولی از این ابراز مداوم هم اصلا خوشحال هم نیستم
به نظر شما هنوز همون روال قبل باید ادامه داشته باشه؟!

 پاسخ دکتر شکیب:

سلام دوست عزیز

توصیه اون دوست روان پزشک تون خیلی درست بوده و شما هم نتیجه ش رو دیدین

حالا در ادامه:

اگر این جمله های اون آقا این قدر ناراحت تون میکنه، این بار که گفت، پاسخ بدین:

من از شنیدن این جمله ها حالم بده میشه. شما دوست داری که همیشه حال منو بد کنی؟ اون وقت میگی من دوستت دارم؟ نه. من فکر می کنم شما خودت رو دوست داری. دیگه نمیخوام این جمله ها رو بشنوم و اگر تکرار بشه، ممکنه دیگه راز نگهدار نباشم.