پاسخ فاطمه:

مالکیت‌خواهیِ مرد از یک طرف و میل به تحت مالکیت قرارگرفتنِ زن از طرف دیگر، طی دوران‌های مختلف تاریخ به واسطۀ سنت‌های مردسالارانه شکل گرفته و در هر دو جنس، ریشه دوانده؛ تا جاییکه این کلیشه‌های جنسیتی که زاییدۀ بسترهای اجتماعیست،  هنوز تعبیر به "طبیعت" می شود؛ جنبش‌های برابری‌خواهانه در دنیا درصدد مبارزه با همین برچسب‌ها هستند و البته به خصوص در کشورهای شرقی و جوامع مذهبی، روند برابری‌ زن و مرد کندتر پیش رفته.

در پاسخ به سوال کاربر محترم باید گفت، متأسفانه خیر! صمیمیت و حقوق برابر در زوجیت، با چنین نگاه پلّه‌ای و تسلط خواهانه قابل جمع نیست. در انتهای نامه‌اتون، اسم این کنترل و قدرت‌طلبی در رابطه رو "احساسات و عواطف" گذاشتید. چه خوبه کمی تأمل کنیم آیا مردی که  عُرضه و هوش و استقلال شخصیتیِ همسرش براش واهمه‌انگیزه، بهتر نیست مشکل رو در خودش جستجو کنه، که چرا با دیدن ضعف و کمبود در زن، آرامش می گیره؟! یا زنی که با خالی و کم‌توان و دیرفهم نشون دادنِ خودش، دنبال جلب علاقۀ همسرشه، آیا بهتر نیست روی جذابیت‌های باارزش‌تری در روح و شخصیت خودش تمرکز کنه؟

البته اول باید تفکیک کرد بین انتظارات سالم در زناشویی  با امیال سرکوبگر، تسلط خواه و ناسالم (که هم در مرد میتونه وجود داشته باشه هم در زن):

وقتی مردی دوست داره از همسرش، "وابستگی" ببینه، احتمالاً از او وفاداری و تعهد و توجه میخواد که البته در رابطه لازمه. برعکسش هم وقتی زنی به دنبال حمایت هست، مسئولیت‌پذیری، احترام و شخصیت قوی میخواد از همسرش که اونم طبیعیه.