پاسخ مصطفی:

به نظر من انسان دارای یک مجموعه روحیات یا احساساتی است که با او به صورت فطری متولد می‌شود و جزء صفات ذاتی اوست. اما لزوما هر صفتی که بصورت فطری در انسان وجود دارد ضروری و مثبت صرف نیست بلکه به عنوان یک صفت بالقوه در ما وجود دارد که در مواقع لزوم ما آن را با توجه به نیازمان تبدیل به بالفعل میکنیم. حال آنکه ممکن است در جهت منفی به کار ببریم یا مثبت.

وجود حس غیرت در مرد و وابستگی و انحصارطلبی در زن و یا بسیاری دیگر از این دست، لزوما ما را ملزم به تبعیت نمی کنند بلکه ما را مسلح می‌کند تا در مواقع لزوم از آن استفاده کنیم،همانطوری که ما در خود غریزه جنسی بطور فطری داریم، اما به صرف وجود این غریزه دست به هرکاری در هر زمان و مکانی نمیزنیم. پس چارچوبی برای پیروی از فطریات و احساسات انسان وجود دارد و آن دو چیز است:عقل و اخلاق

اینکه مرد بخاطر وجود حس خودبرتربینی و مالکیت،باید خود را مالک زن بداند و این طبیعت اوست،جمله غلطی است چرا که آن زن نیز فردیت خود را دارد و باید به آن احترام گذاشت. بهتر این است که تبعیت کردن از طبیعت انسانی در چارچوب عقل(منطق) و اخلاق باشد.

در نتیجه:به نظر بنده هنر زندگی مشترک در پذیرش همین شرایط ها و تطبیق درست و منطقی روحیات و طبیعت خود با شریک زندگی است.