نامه فاطمه:


سلام آقای دکتر شکیب عزیز


واقعا متعجب هستم از تفکر غالب خانم ها... خودشون ارزش خودشون رو پایین میارن....

خانمی گفته بود خب طبیعیه تو ازدواج سنتی شناخت افراد نسبت بهم کمه پس رابطه نداشته باشن تا در صورت جدایی خاطره جنسی از هم نداشته باشن!

آخه وقتی دو طرف از هم شناخت کافی ندارند و با دو جلسه گفتگو بله رو میدن، برای چی اسمشون بره تو شناسنامه هم؟! مگه بازیه که مدام ازدواج کنی و جدا شی تا ببینی بالاخره کیو کامل میشناسی؟!

پس قبل ازدواج،جلسات، مشاوره به چه دردی می خوره؟! ازدواج سنتی هم باشه بهرحال اگه قراره منجر به ازدواج بشه آیا نباید همراه با بررسی و شناخت کافی باشه؟! مگه بحث یکی از بزرگترین انتخاب های زندگی افراد نیست؟!چطور میشه سهل انگاری کرد؟!

کامنت دیگه ای با این محتوا بود:«خوب جناب دکتر مشخص هستش چرا ایشون تو دوران عقد نمی خوان رابطه داشته باشن! چون بسیاری از آقایون وقتی به خواستشون رسیدن میگن ایشون همسر من هستن و دیگه نه دلیلی برای گرفتن مراسم عروسی مطابق با خواسته خانم و نه خیلی چیزهای دیگه میشن و در حقیقت میشه گفت سرد میشن!!!»

من فقط می تونم تاسف بخورم به حال زنانی که با رابطه جنسی گروکشی میکنن و از اون مثل سلاح استفاده میکنند تا همسرشون مطابق خواسته اونها پیش بره! با این تفکر خب بعد مراسم عروسی هم که به قول خودشون مرد به خواسته اش رسید، پس دیگه برای خانم ارزشی قائل نیست!

واقعا هدف ما خانم ها از ازدواج فقط پوشیدن لباس عروسی فاخر و آرایش سنگین و مراسم پر هزینه و مهریه بالا برای بستن دهان دوست و آشنا و دخترخاله فلانه؟ یا واقعا میخوایم با ازدواج به آرامش و لذت واقعی در کنار همسرمون برسیم؟!

با این همه رسم و رسوم اضافی و گاها غلط، تمام ازدواج ها هم به موفقیت رسیدن و الان خوشبختن؟! تمام کسانی که بکارتشون رو تا زمان عروسی حفظ کردن الان دارن تو منزلشون فرمانروایی میکنن؟!

این شخصیت و اخلاق زن و مرده که با ارزشه نه بکارت و تلاش برای رسیدن به آون توسط مرد!

کاربری هم شما رو متهم کرده بود که یا در ایران زندگی نمی کنید یا با فرهنگ ایرانی آشنا نیستید!

واقعا جالبه! اسم اشتباهاتمون رو فرهنگ میذاریم و کسانی هم که بخوان در صدد اصلاح بر بیان، تلاشمون رو میکنیم تا تلاششون رو بی نتیجه کنیم!!

وقتی زن و مرد بیش از زن و شوهر بودن دوست و رفیق هم باشن و شرایط همو درک کنن دیگه بحث رییس و رییس بازی و حرف اول و آخر و زورگویی نیست... بلکه دو طرف میتونن در شرایط سالمی مسایلشون رو حل کنن! این چیزیه که حداقل من به اون رسیدم!

تا زمانی که ما خانمها ارزش خودمون رو در حد چیزهای کوچیک بدونیم و ارزش های والا و مهم در ازدواج را نادیده گرفته و فدای پول و شغل و پز دادن بکنیم، وضع فرهنگی ما تغییری نخواهد کرد!