در چهار سال گذشته، در ماه مارس و  مطابق با روزهای آخر سال شمسی ، یک پروژه عکاسی گروهی با شرکت تعداد زیادی از عکاسان و علاقمندان عکاسی در دنیا برگزار شد که  «پروژه  ۲۴ ساعت» نام گرفته است.
امسال پنجمین سالی است که این پروژه برگزار خواهد شد و تاریخ برگزاری امسال روز ۱۹ مارس مطابق با شنبه ۲۹ اسفند ۹۴ است. عکاسانی که علاقمند به شرکت در این پروژه باشند، باید در طول ۲۴ ساعت، از ساعت ۰۰:۰۰ شنبه ۱۹ مارس تا ساعت ۲۳:۵۹ همان روز، هر ساعت یک عکس از شهر بگیرند و از طریق اکانت اینستاگرام خود و با استفاده از Tagهای مخصوص، به اشتراک بگذارند. عکس‌ها حتما باید در طی همین ساعات گرفته شده باشند:  یعنی ۲۴ عکس  طی ۲۴ ساعت.
هدف از این پروژه عکاسی فراگیر، ثبت شرایط انسانی در شهرهای مختلف دنیاست: شادی، غم، عشق، طنز، درد، تنهایی و احساسات انسانی. اما هدف بزرگتر این پروژه، مستند‌سازی شرایط بشر است تا شاید بتوان تغییرات مثبتی از طریق آگاهی عمومی ایجاد کرد. امسال، برگزار کنندگان این پروژه، همکاری مشترکی با گروه‌هایی شروع کرده‌اند که به نجات و توانبخشی قربانیان قاچاق انسان مشغول هستند تا علاوه بر کمک‌های مستقیم، اهمیت کمک به این قربانیان و پیشگیری از قاچاق انسان در سطح جهان را به آگاهی مردم برسانند. یکی از این فعالیت‌های مشترک با NGO‌ها، کمک برای آماده‌سازی سرپناهی در نپال است که دختران قربانی قاچاق انسانی را نگهداری می‌کند و در نوتوانی و نجات آنها می‌کوشد.
این پروژه در این چند سال به تدریج مورد استقبال بیشتری قرار گرفته است به‌گونه‌ای که در سال ۲۰۱۲ تنها ۶۵ عکاس از ۲۴ شهر در این حرکت شرکت کرده بودند و در سال گذشته، ۲۰۳۰ عکاس از ۶۵۰ شهر متعلق به ۱۰۱ کشور در این حرکت شرکت داشتند. از ایران نیز در سالهای گذشته، عکاسان زیادی در این کار شرکت داشتند که بخصوص در سال گذشته تعدادشان افزایش پیدا کرده بود.
عکس‌های منتخب این حرکت همگانی، ابتدا در اکانت اینستاگرام و وب‌سایت این پروژه  منتشر می‌گردند و سپس از این عکس‌ها، در طول سال چندین نمایشگاه در شهرهای مختلف  دنیا برگزار می‌شود که اتفاقا عکس‌های متعددی از عکاسان ایرانی نیز در نمایشگاه‌های سال پیش به نمایش درآمدند.

البته عکاسی کردن به صورت مداوم در ۲۴ ساعت پی‌در‌پی کار آسانی نیست. شروع عکاسی از ساعت ۱۲ شب است و تا ۲۴ ساعت بایستی هر ساعت یک عکس از طریق اکانت اینستاگرام آپلود کرد. در بسیاری از شهرهای کوچکتر، در ساعات نیمه شب، شهرها فعالیتی ندارند و پیدا کردن سوژه عکاسی مشکل است. بر اساس تجربیات شخصی در سال پیش، رعایت موارد زیر شاید کمک کننده باشد:
 روز قبل  به قدر کافی استراحت داشته باشید. اگر امکانش بود، عصر روز قبل از شروع پروژه، یکی دو ساعتی بخوابید.

 عکاسی هم با موبایل و  هم با دوربین امکان پذیر است. در شب به خاطر نور کم، عکسهای موبایلی کیفیت خوبی نخواهند داشت اما در مجموع، اگر قبلا تجربه عکاسی موبایلی دارید، عکاسی با موبایل به علل مختلف، ساده‌تر و عملی‌تر است.

اگر با موبایل عکاسی می‌کنید، به شارژ  باطری توجه داشته باشید. اگر بتوانید یک پاوربانک تهیه کنید، کار عاقلانه‌ای است چون آپلود کردن عکس‌ها و نیز عکاسی مداوم، به سرعت شارژ باطری را به اتمام می‌رساند. حافظه موبایل‌تان را نیز چک کنید که جای کافی داشته باشد.

 به همراه داشتن آب و مواد غذایی ساده توصیه می شود.

 در شب، بخصوص در جاهای خلوت، به صورت منفرد عکاسی نکنید. در هنگام عکاسی مراقب خودتان باشید. شب‌هنگام، عکاسی به صورت گروهی شاید عاقلانه‌تر باشد.

 اتصال اینترنت مطمئنی داشته باشید.

 هر چند شرط “یک عکس در هر ساعت” برای پروژه تعریف شده است اما به کیفیت عکس‌ها بیشتر از تعدادشان توجه داشته باشید. عکس‌های خوب ماندگار خواهند بود: هم برای کارنامه عکاسی شما ارزشمند‌تر هستند و هم مورد توجه بیشتری قرار خواهند گرفت. اگر عکس خوبی در یک بازه زمانی ندارید، از خیر آن ساعت بگذرید. اگر در پایان ۲۴ ساعت بجای ۲۴ عکس متوسط یا ضعیف، ۱۰ ۱۵ عکس عالی داشته باشید، بهتر است.

 سبک شخصی خودتان را دنبال کنید. ثبت شرایط انسانی، یک موضوع کلی است. سعی کنید آن را از دیدگاه خود، شخصی کنید. عنصر روایت را در عکس‌ها بگنجانید و عکس‌ها را با بازنمایی محیط خاص شهرهای ایران غنی کنید.

 همزمانی روز پروژه با روز پایانی سال، اتفاق خوبی است. شور و اشتیاق سال نو، حرکت و تعجیل مردم، رسم و رسومات محلی، همگی می‌توانند این کار فشرده عکاسی را ساده‌تر کنند.

 یکی از جنبه‌های دیگری که در این نوع عکاسی می‌تواند کمک‌کننده باشد، توجه به زمان و مکان است. عکس‌هایی که بازنمایی کننده شرایط انسان در زمان‌های خاص یا مکان‌های خاص شهرها هستند، می‌توانند راوی‌تر و موفق‌تر باشند. عکس ساعت ۲ نیمه شب تهران از یک کارگر شهرداری مشغول چای‌خوردن، یا عکس  ساعت ۵ صبح از مرد کشاورزی که در حال عزیمت به مزرعه خود در حومه شهرکرد است، بیشتر در یادها می‌ماند.

برای نشر عکس‌ها در اکانت اینستاگرام خودتان، باید یک زیرنویس استاندارد  را در هر پست بگنجانید که زیرنویس امسال باید به شکل زیر باشد: ( زمان، مکان و نام عکاس به عنوان مثال ذکر شده است)

۲:۳۰am #Tehran “Title{optional}” by @safavifilm as part of the #24hourproject #24hr16 #24hr16_Tehran to support @She_Has_Hope . For more information please visit @24hourproject

عنوان عکس اجباری نیست ( title)اما بقیه موارد را بسته به شهر و ساعت عکاسی باید در هر عکس ذکر کنید. بهتر است این جمله را در دفترچه یادداشت موبایل‌تان ذخیره کنید و در مورد هر عکس فقط ساعت ( و در صورت نیاز عنوان عکس) را تغییر دهید.

 شرکت در این پروژه هم نیاز به آمادگی فیزیکی دارد و هم نیاز به تمرکز و دقت عکاسانه. بعد از چند ساعت عکاسی، خستگی باعث کاهش تمرکز می‌شود. سعی کنید با استراحت‌های کوتاه بینابینی، ذهن‌ و بدن‌تان را آماده نگه‌دارید. شرکت در این کار تنها از علاقمندان جدی عکاسی ساخته است. و اگر واقعا به عکاسی مستند و خیابانی علاقمند هستید، این کار را شروع کنید. در پروژه سال گذشته، حدود ۲۱ کیلومتر در شهر پیاده‌روی داشتم که طی چنین مسافت‌هایی میتواند باعث خستگی و کاهش تمرکز شود. شاید بهتر باشد از روزهای قبل هدف و محل‌های مناسب برای عکاسی تان را مشخص کنید تا در روز موعود با دشواری کمتری به عکاسی بپردازید.
 اما در نهایت شرکت در این پروژه برای علاقمندان عکاسی و بخصوص علاقمندان عکاسی مستند و شهری، می‌تواند بسیار جذاب و هیجان انگیز باشد. شاید همزمانی این کار، با روزهای تعطیل سال نو، خود بر جذابیت کار افزوده باشد. اگر عکس‌های خوبی در این ۲۴ ساعت بگیرید، شروع تعطیلات سال نوی خاطره انگیزی خواهید داشت.