پرسش: خیلی از دوستانم میشنوم که تازگی تشویق شدن اقدام کنن برای جراحی واژینوپلاستی و لابیاپلاستی. جراح هم خیلی محکم گفتن هیچ موردی نداره و چقدر خوبه حتی اعتماد بنفس تون هم انقد زیاد میشه که کیفیت سکس تون بالاتر میره. اما مگر نه اینکه خاصیت لابیا انعطاف پذیری و باز شدن ناحیه برای زایمان یا ترشحات لازم برای خارج کردن واژن از حالت خشکی و سهولت در سکس و زایمانه؟ پس چطور انقدر راحت تبلیغ میشه که جراحی بشه؟

پاسخ دکتر شکیب:

اول اجازه بدهید حساب این دو جراحی را جدا کنیم. پلاستی در معنای لفظی، یعنی بازسازی. لبیاپلاستی یعنی جراح، لبیاها را دوباره می سازد. چرا؟ ممکن است که مشکل آناتومیکی هم باشد و لازم باشد اصلاح کنیم، اما معمولا لبیاپلاستی را یک جراحی زیبایی در نظر می گیریم؛ مثل رینوپلاستی (جراحی زیبایی بینی). خانم هایی که فکر می کنند ظاهر آلت جنسی شان زیبا نیست، سراغ جراح زنان یا جراح پلاستیک می روند و می خواهند لبیاهایشان کوچک و دخترانه شود.

واژینوپلاستی اما اغلب جنبه درمانی دارد؛ مثلا بازسازی واژن در خانم هایی که افتادگی مثانه و رکتوم دارند لازم است. گاهی خانم هایی که از شلی عضلات کف لگن شان ناراحتند هم، از واژینوپلاستی کمک می گیرند که به اصطلاح واژن را «تنگ» کنند. البته ما در واژن تنگ و گشاد را با تسامح به کار می بریم. واژن یک بافت عضلانی و قابل انعطاف است. یک لوله پلیکا نیست که بگوییم مثلا قطرش انقدر است. مثل لباسی که مدتی پوشیده ایم و «باز» شده؛ واژن هم می تواند «شل» شود؛ و نه مثل لباسی که از اول سایزش بزرگ و برای ما گشاد است.

به همین دلیل ما توصیه می کنیم یک خانم اگر به دلیل حس باز بودن یا گشاد بودن واژن میخواهد اقدام کند به واژینوپلاستی، اول یک مشاوره سکس تراپی دریافت کند؛ برای اینکه مطمئن شویم مساله همین است و راه حل های بهتر و بی خطرتری برای مساله وجود ندارد.

اما لبیاپلاستی داستان دیگری است و در همه جای دنیا هم عده ای با آن مخالف اند و حتی زنان گاهی برعلیه آن راهپیمایی اعتراضی هم کرده اند و می کنند. (فکر کنید ما برای چه چیزهایی راه پیمایی می کنیم و آنها برای چه چیزهایی!)

لبیاپلاستی اغلب یک جراحی صرفا زیبایی است و مثل همه جراحی های زیبایی دیگر، باید قبل از عمل به سه سوال پاسخ داد:

۱- آیا مطمئنیم بدشکلی خاصی وجود دارد یا این فقط یک وسواس ذهنی است؟

خیلی وقتها داوطلب جراحی، وسواسی است و بعد از جراحی هم وسواس نمی رود و مشکلی حل نمی شود. دیده ایم و شنیده ایم که آدمها بارها و بارها جراحی پلاستیک می کنند و حتی زشت می شوند؛ اما باز آرام نمی گیرند. اینها روان درمانی یا دارو احتیاج دارند؛ نه جراحی.

۲- آیا مطمئنیم انتظار درستی از نتیجه عمل داریم؟

خیلی ها رینوپلاستی می کنند که بینی خوش فرم تری داشته باشند. «خوش فرم» در بینی، تقریبا معلوم است یعنی چه. اما در مورد لبیاپلاستی چطور؟ خیلی از خانمها لبیاپلاستی می کنند چون «فکر می کنند» لبیاهاشان بزرگ و زشت است. ممکن است خودشان را با دوست شان مقایسه کنند؛ یا با آنچه در فیلم های پورن دیده اند. ریشه های فرهنگی ماجرا را هم نباید نادیده گرفت؛ گویا خانم های ایرانی بیشتر دوست دارند که آلت «کودکانه» داشته باشند.

تصور غیرواقعی از اندام ایده آل، ممکن است باعث شود آدمها تصمیم اشتباهی بگیرند. در یک مطالعه در استرالیا، حدود ۳۰ درصد از داوطلبان لبیاپلاستی بعد از آنکه مشاوره ای دریافت کردند که در آنها با نمایش عکس آلت جنسی زنان مختلف توضیح داده می شد که تفاوت های زیادی در شکل و سایز آلت جنسی زنان هست و همه هم طبیعی هستند، از جراحی منصرف شدند.

۳- آیا از عوارض جراحی به اندازه کافی باخبریم؟

وقتی زیر تیغ جراح می روید، هرقدر هم جراح زبردستی باشد، ممکن است اتفاقاتی بیفتد که دوست ندارید. از عوارضی مثل خونریزی و عفونت می گذرم. بزرگترین مساله ای که «ممکن است» بعد از لبیاپلاستی پیش بیاید، تغییر در حس پوست و مخاط ناحیه عمل است؛ به صورت بی حسی یا افزایش حساسیت. بی تعارف، ممکن است شما هرگز آن حس هایی را که قبلا در سکس تجربه می کردید، دیگر بعد از عمل تجربه نکنید.

هیچ کس نمی تواند ادعا کند که بعد از لبیاپلاستی کیفیت سکس بهتر می شود. می شود تصور کرد که لبیاپلاستی ممکن است به افزایش عزت نفس جنسی یک خانم منجر شود. اما این بیشتر یک مساله ظاهری است و لزوما در سکس اتفاق بهتری نمی افتد. درست است که بگوییم با عمل بینی عزت نفس فرد بالا می رود و سکس بهتری دارد؟ در عین حال نگران ترشحات واژن نباید بود چون آنها ربط چندانی به لبیاها ندارند. خشکی واژن، به عنوان عارضه لبیاپلاستی ذکر نشده است.

حالا همه اینها را بگذارید کنار هم  و در نهایت تصمیم بگیرید. بدن خودتان است. تصمیم با شماست.