پاسخ مهدی به فرزاد:


شاید هیچکس به اندازه من یا امثال ما فرزادها نتونه فرزاد نامه ی شما رو درک کنه، آقای دکتر بنظر من اولین و مهمترین قدمی که فرزاد میتونه برداره اینه که خودشو قبول کنه از همونی که هست.

چیزهایی که فرزاد تعریف کرد چیزهایی هست که منم تجربشو کردم و دارم ولی فرقم با فرزاد اینه که من شخص مذهبی نیستم و هیچ وقت نسبت به این موضوع احساس گناه نداشتم، چون بر این باور بودم خدایی که من و اینطور آفریده چطور میتونه من و گناهکار بدونه در صورتیکه وقتی تو خلوت خودم به  گذشتم فکر میکنم میبینم که چیزی نبوده که من انتخاب کرده باشم، از دوران کودکیم همراهم بوده یه حسی کاملن متفاوت، حسی که حتی با پسرهایی هم که تجربه سکس باهاشون داشتم کاملن متفاوت بود. شاید اونا فقط برای رفع نیازهای خودشون اون کارها رو میکردن ولی الان که ازدواج کردن میدونم که هیچ تمایلی به جنس موافق خودشون ندارن حتی اون موقع ها هم فانتزی هاشون با دختر بود ولی بدلیل کمبود امکانات با پسر سکس میکردن، که هیچ وقت برای من اینطور نبوده.

 من هنوز متاهل نیستم ولی در رابطه با خانمی متعهد هستم و عذاب وجدان این قضیه همیشه اذیت کننده بوده، چون با منطقم جور در نمیاد ولی من همیشه آدم کاملن منطقی نیستم ...

بنظر من برای داشتن یک زندگی آرومتر بهتره  اول آدم با خودت روراست باشه و تکلیفش با خودش و نیازهایی که از اطرافش داره مشخص باشه و قبول کنه همون چیزی رو که هست و با جهت یابی درست بهشون بتونه آرامشی و که دنبالش میگرده تا حدی پیدا کنه.

اینو میدونم که ما من و فرزادها تنها نیستیم و امثال ما هم هستن که همچین مشکلاتی و دارن، و این شاید دلیلی بتونه باشه که کمی آدم احساس بهتری داشته باشه.