۷ / پاسخ FM:

باخوندن تجربه ایشون و خیلی از موارد مشابه دیگه متوجه شدم که ما چقدر درگیر تاریخچه مون هستیم درواقع همون سنتها،مذهب، فرهنگ و شرایط خانواده و جامعه ای که در اون بزرگ شدیم.

من هم مثل این دوست عزیزمون متولد دهه ۶۰ هستم و ۲۸ سالمه
سوال بزرگی که برای خود من ایجاد شده اینه که چطور دهه های بعد از ما بالاخص ۸۰ و... خیلی خوب با همه چیز کنار میان و تا به این میزان درگیر تاریخچه ها نیستن

درصورتیکه هنوز برای اکثریت بچه های دوره ما و خانواوده هاشون گواهی عروس (بکارت) برای ازدواج خیلی مهمه(که بازهم بستگی به خانواده ها داره)
و اینکه آیا من باید با این افکار و چارچوبها بجنگم یا بپذیرمشون؟

نمیدونم واقعا چیکار باید کرد؟
چی درسته و چی اشتباه؟
موندی بین این همه افکار و این تو هستی که باید تصمیم بگیری
از طرفی دین و مذهب
ازطرفی سنت ها و...
و ازطرفی ذهن من که درگیر همه این مسائل شده

به نظر من شرایط این دوست عزیزمون همش برمیگرده به همون تاریخچه ذهنی که داریم. اگر قرار نیست تغییر کنیم پس حداقل توی هر شرایطی که هستیم باقی بمونیم. به طور مثال اگر آدم مذهبی هستیم و خیلی از مواردی که برامون پیش میاد جزو خط قرمزهای دینمون هست سعی امون روبکنیم وارد نشیم و اگر هم وارد شدیم دیگه خودمون رو ملامت نکنیم و تجربش کنیم.