پاسخ حسین به فرزاد:


من هم یک همجنسگرا هستم سالها دقیقا تمام این حس ها رو ‌تجربه کردم به جنس مقابلم حس آنچنانی نداشتم. و ایضا به دلیل عقاید شدید مذهبیم این رو یک حسن و برتری نسبت به بقیه همسن و سالهام میدونستم.

به بعضی از دوستانم حس وابستگی زیادی داشتم و حتی با این که متاهل بودند روزی چند بار باهاشون تماس میگرفتم و اگر تماس تلفنی یا دیدارمون کم میشد دلشوره داشتم و این ارتباط حتی در دوران خدمت سربازیم هم، همچنان ادامه داشت. با این تفاوت که من تا چند ماه قبل همیشه حسمو سرکوب میکردم.

اوایل متوجه نبودم این چه نوع حسی هست بعد که متوجه شدم حسم رو انکار کردم بعدها که بیشتر تحقیق کردم همجنسگرایی رو پذیرفتم ولی همچنان در مورد خودم قابل هضم نبود. نمیتونم بگم که چه سختی ها و ریاضت هایی به خودم دادم تا حسم از بین بره که به صورت کوتاه مدت کمرنگ میشد ولی همچنان حسم وجود داشت. در حال حاضر چند ماهی هست که خودم رو با تمام احساساتم پذیرفتم و حس بهتری دارم حتی با وجود انکار خانوادم و اینکه همچنان اصرار به ازدواج من دارند شرایطم رو بهشون گفتم.

نمیدونم چرا مردم ما فکر میکنند همجنسگرایی مخالف دین هست یا به همجنسگراها نگاه بدی دارند. ما هم مثل بقیه به صورت غریزی و ناخودآگاه، حس طبیعی ولی به همجنس خودمون داریم که نقشی در به وجود اومدنش نداشتیم
امیدوارم که با آگاهی بیشتر مردم همه ی همجنس گراها هم بتونن حس بهتری نسبت به خودشون داشته باشند و به جای سرکوب احساسشون یا ازدواج غلط و خراب کردن زندگی یک نفر دیگه با شهامت خودشون رو بپذیرند.