قسمت دوم

۵- آیا باید از همجنسگرایان ترسید؟ اصلا. مگر یک مرد غیرهمجنسگرا که به زنان تمایل دارد، ترسناک است و زنان باید از او بترسند؟ از زن همجنسگرا هم به همین ترتیب. اتفاقا از نظر شخصیتی، همجنسگرایان اغلب مردان و زنانی هستند ملایم تر و متعادل تر از دیگران. در فرهنگ ما، این حس منفی و ترس، از همان اختلاط بین مفاهیم همجنسبازی و بچه بازی و همجنسگرایی ناشی می شود. بچه بازی هم البته لغتی ست که در فرهنگ ما پیشینه تاریخی دارد و باید آن را از «کودک خواهی» یا «پدوفیلیا» که یک جور اختلال پارافیلیک است، متمایز کرد. اینجا هم، نکته کلیدی انتخاب است.

۶- آیا در جامعه ما همجنسگرایی بیشتر شده؟ نمی شود چنین ادعایی کرد. البته که به دلیل افزایش آگاهی  و مدرن شدن روزافزون جامعه، آدمها بیشتر از حقوق شان آگاه شده اند و راحت تر خودشان و نیازهایشان را ابراز می کنند؛ اما بوده اند، هستند و احتمالا همیشه خواهند بود کسانی که حتی خودشان هم وقتی این ویژگی را در خود کشف می کنند، در تعارض با خود قرار می گیرند و گاهی یک عمر هم با آن می جنگند. آنها ازدواج می کنند با این فکر که بعد از ازدواج، درمان می شوند. عده ای هم هستند که ازدواج می کنند تا این ازدواج سپری باشد برای آنها تا در خلوت، به نیاز خودشان برسند. که البته، این تصمیم می تواند خودخواهانه و غیراخلاقی باشد.

۷- چرا یک نفر همجنسگرا می شود؟ دقیقا معلوم نیست اما ریشه های زیستی آن تا حدودی شناخته شده. به نظر میرسد مثل خیلی از ویژگی های دیگر، باید سرنخ آن را در ژنوم فرد جستجو کرد. در عین حال، نظریه هایی درباره تاثیرات روانی تجربه های سالهای اولیه کودکی هم وجود دارد. این دو دسته علت، یعنی علت های زیستی و روانی، در اختیار فرد نیستند. اما احتمالا محیط هم در بالفعل شدن آن ویژگی های بالقوه تاثیرگذار باشد. مثلا تفکیک جنسیتی دختران و پسران در کودکی و نوجوانی چقدر ممکن است در ایجاد گرایش به جنس موافق موثر باشد؟ یا سرکوب اجتماعی و فرهنگی میل به جنس مخالف آیا زمینه ساز بروز این گرایش ها نیست؟ کسی دقیقا نمی داند.

۸- آیا همجنسگرایی منطق صفر و یک دارد؟ نه. سالها است پژوهش ها نشان داده افراد می توانند به درجات مختلف گرایش به همجنس داشته باشند. وقتی ما از همجنسگرایان می گوییم، از آنهایی صحبت می کنیم که چاره ای جز همجنسگرایی ندارند؛ همان پنج درصد هوموسکچوال های خالص. اما نشان داده شده که در درصد بالاتری از افراد دیگر جامعه، گرایش به همجنس به میزان مختلفی وجود دارد. این تعبیر علمی نیست، اما می شود تصور کرد که یک نفر ممکن است ۸۰ درصد غیرهمجنسگرا باشد و  تنها ۲۰ درصد به همجنس گرایش داشته باشد، و کسی دیگر، ۸۰ درصد به همجنس و فقط ۲۰ درصد به غیر همجنس. این دسته دوم، آنهایی هستند که هرازگاهی می توانند با جنس مخالف رابطه داشته باشند، اما ترجیح شان این نیست. افراد حد وسط را دوجنسگرا یا «بایسکچوال» می گویند.
 
گذشته از همه این ها، فرزاد یا فرزادها، کسانی که دستکم گرایش غالب شان همجنسگرایی ست، اگر روزی اشتباه کرده اند و ازدواج کرده اند، چه باید بکنند؟

موقعیت سختی ست، اما ادامه زندگی با دروغ و فریب و خوددرگیری هم ممکن نیست. توصیه من به فرزاد این است، هرچند می دانم اجرای این تصمیم اصلا آسان نیست: فرزاد باید صادقانه با همسرش صحبت کند؛ به اشتباهی که از روی نادانی بوده و قابل درک و بخشش است اعتراف کند؛ مسئولیت این تصمیم را بپذیرد و بعد در مورد ادامه زندگی مشترک با همسرش به توافقی منصفانه برسند. در مورد این توافق، هیچ کس جز فرزاد  و همسرش نمی تواند قضاوتی داشته باشد.