پاسخ نرگس:

اولا که فکر نمیکنم دادن حق طلاق به بانوان در طی سه چهار سال اخیر دیگه به همین راحتی باشه. چون یکی از نزدیکان من که اختلاف بسیار شدیدی با همسرش پیدا کرده (ضرب و شتم شدید) برای ایشون شرط گذاشت که باید حق طلاق رو بهم بدی تا ببخشمت اما از چندین محضردار پرسیدن و گفته شده که برای ما دردسر میشه و امکانش نیست.

چهارسال پیش هم یکی از اقوام نزدیک ازدواجش رو در محضری در تهران به ثبت رسوند اما با وجود شرط خانواده ی عروس برای دادن حق طلاق، محضردار این کار رو نکرد و گفت که ابلاغیه جدید بما گفته شده حق طلاق رو به بانوان ندهید. این رو گفتم که بگم اولا دادن حق طلاق با بانوان از طرف واضعان قانون هم گویی دچار ابهام هستش اما امثال بانویی که امنیت جانی در خانه ی همسرش نداره و آقا توانایی کنترل عصبانیتش رو نداره واقعا نباید حق طلاق داشته باشه؟؟ آیا این انصافه؟ و اونوقت اگه همین آقا کوچکترین خطایی از همسرش ببینه که از نظر اون غیرقابل بخشش هست میتونه بره و طلاقش بده.  

بنظر منکه ندادن حق طلاق  یک قانون جهان سومی هست. قصد توهین ندارم اما اگر اقا اینقدر به درک و شعور و قوه ی ادراک همسرش از زندگی مشترک و طلاق اعتماد نداره و میترسه با یک به قول آقای امیر با یک اختلاف نسبتا جدی خانم طلاق بگیره، خب با چه امیدی داره این زندگی رو ادامه میده؟ با یک همسر در قفس میخواد به زور زندگی رو ادامه بده؟؟  البته برخی بانوان امروزی هم متاسفانه درک درستی از زندگی واقعا ندارند و با احتلافات خیلی خیلی کوچیک خیال میکنند عمر زندگی مشترک سر اومده. خب اگر همسر یا پارتنر ایشون از این دسته هستند خب دادن حق طلاق به چنین کسی واقعا صحیح نیست و البته زندگی کردن با چنین ادمی هم فکر نمیکنم لطفی داشته باشه.

 آقای عزیز اگر با بینش و بصیرت همسرت رو انتخاب کردی و از عشقش به خودت مطمئنی دیگه از چی میترسی؟ از اینکه حق مساوی با شما داشته باشه؟؟  از اینکه اگر اشتباهی کردی که از دید خودت قابل بخشش هست ولی از دید ایشون نیست، نتونه ازت جدا بشه و با بی میلی به زندگیش با شما ادامه بده؟