واکنش گلاره به الناز:

من هم موردی مشابه خانم النازهستم، بااین تفاوت که دربچگی حریمم موردهجوم کنجکاوی یکی ازمحارم ١٦ساله ام قرارگرفت.

سالهاازبچگی،نوجوانی،جوانی تا٢٢سالگی باخودم درگیربودم که چه کنم! باوالدین همیشه دراختلافم مشورت کنم وآتش خانوادگی را ناظرباشم، قیدزندگی رابزنم، شهامت تجربه ی آینده ای زیباوباصداقت را درخودزنده نگه دارم؟!

شایدآرزوپروری درمن موجب خیال پردازی ازهمسرآینده شد،نمیدانم. اماگرچه همسری مهربان،محکم،بادرایت دارم،ولی احساس میکنم قبول واقعیت بسیارسخت است،حتی به سختی آنچه که من خودم بتوانم درکش کنم.

برای همین بعداز بیست وچندسال زندگی مشترک،هنوزحس تردیدوپشیمانی رادرلحظات حساس ومهم زندگیم راازجانب همسرم احساس میکنم ودردکودکی درمن سختتروکشنده ترشده.

زندگی زیبای باصداقت، برای من حکم خشک شدن درخت کهنسال برفرازکوهی بلندراداشت...