پاسخ دکتر شکیب:

بارها گفته ام، وقتی ارتباط جنسی برایتان لذت بخش نیست، متوقف ش کنید. قرار نیست با همسرتان بجنگید. کما اینکه همسر شما هم احتمالا به زور اسلحه با شما رابطه برقرار نخواهد کرد.

با او گفتگو کنید، اما نه از روی ضعف و با گریه و ناله٬ نه با پرخاش و توهین. وقتی سمت شما آمد، به روی ماهش لبخند می زنید و می گویید: «عزیزم، من بارها بهت گفته ام که این رابطه برای من لذت بخش نیست و عذاب آوره. تصمیم گرفتم تا وقتی که این جوره، تن به این رابطه ندم. ببخشید. هروقت فکر کردی من هم اندازه شما حق دارم، بگو که با هم مراجعه کنیم به مشاور تا بتونیم رابطه مونو جوری کنیم که برای من هم خوب باشه.» و بعد می بوسیدش و تمام.

اگر توانایی یا شهامت چنین برخوردی را ندارید، پس اولین مشکل، خود شما هستید. باید خودتان مراجعه بفرمایید به مشاور، تا مهارت های جرات ورزی را بیاموزید.

همسر شما از مکانیسم دفاعی انکار، به صورت ناهشیار استفاده می کند تا اضطراب خودش را برطرف کند. او هم از این ماجرا در عذاب است، اما تنها راهی که تاکید می کنم، به صورت ناهشیار از آن بهره می برد، این است که صورت مسأله را پاک کند. او تا ابد، صدای شما را به این ترتیب نخواهد شنید. پس، فقط حرف زدن کافی نیست. این جور حرف زدن شما، برای او یعنی غر زدن. نه فقط گوش نمی دهد، که بیشتر شاکی می شود.

حرف نزنید. عمل کنید. وقتی نیاز شما را ندید می گیرد، شما هم می توانید نیاز او را ندید بگیرید. لطفا دقت کنید که منظورم قهر نیست! منظورم فاصله عاطفی گرفتن نیست! مهربان باشید، حتی بیشتر از همیشه، اما تن به سکس ندهید، تا زمانی که شما و نیازتان را ببیند.