تالار گفتمان عروس

پرسش: سلام اقای دکتر. من مدتیه عضو کانالتون هستم و بعضا مطالبتون رو دنبال میکنم و استفاده میکنم. ممنون از کانال پربارتون. البته بعضی وقتهام باهاتون هم عقیده نیستم، اما درباره این پست آخرتون به هیچ وجه نتونستم درکش کنم.

نمیدونم شاید من اشتباه و متحجرانه فکر میکنم ولی هیچ وقت نمیتونم کسی رو که خیانت رو در زندگی زناشویی قابل بخشش قلمداد میکنه درک کنم. حتی اگر اون فرد یک زوج درمانگر باشه.

مشکل من با پست شما اینه که شما به ازدواج به چشم یک قرارداد مالی نگاه میکنید و مدعی هستید اگر طرفین نتونستن به تعهداتشون پایبند باشن لزومی بر فسخ قرارداد نیست و میشه مشکل رو ریشه یابی کرد. شما واقعا آسیبی رو که از طریق این عدم پایبندی به طرف دیگه قرارداد وارد میشه با یک قرارداد مالی یکی میدونید؟

نمیدونم چرا افراد کارشناسی مثل شما به هر قیمتی میخوان بگن هیچ چیز به خودی خود نباید رابطه رو از بین ببره و همه چیز قابل جبرانه. واقعا به نظرتون حتی اگه این رابطه رو بخوای ادامه بدی میشه کسی که خیانت کرده رو بخشید؟ میشه دوباره بهش اعتماد کرد؟ با این حس که هر آن دوباره ممکنه این خیانت ازش سر بزنه چکار میشه کرد؟

واقعا راحت نیست جناب دکتر. ببخشید ولی من تلاش برای بخشیدن خیانت رو فقققط یک شعار میدونم. من خودم مرد هستم ولی صحبت هایی که کردم مربوط به هردوطرفه و به نظر من خیانت زن با مرد هیچ فرقی تو رابطه نداره. هرچند متاسفانه تو جامعه ما خیانت مرد مقداری عادی تر جلوه داده میشه.

 

پاسخ دکتر شکیب:

درود بر شما و سپاسگزارم از همراهی تان

۱- از نظر شما خیانت قابل بخشش نیست. بسیار خوب. اجازه دارم چند سوال بپرسم؟ منظور از بخشش چیست؟ خداوند که گفته هر خطایی را می بخشد، اما ما خدا نیستیم و در جایگاه مجازات کسی هم نیستیم و صلاحیت قضاوت هم نداریم. ما فقط میتوانیم از حق خودمان بگذریم یا نگذریم.

خب. شما اصرار دارید که در این مورد، من از حق خودم نمی‌گذرم، حتی اگر کسی که به من تعهد داده بوده، به اشتباهش اعتراف کند و سعی کند جبران کند، باز من نمی بخشم. ایرادی ندارد. نبخشید. الان خوشحالید؟ الان همه مشکلات تان حل شد؟ این سوال را هم از خودتان بپرسید: به کسی که مثل شما رفتار می کند چه می گویند؟

اگر دلتان می خواهد ببخشید، اما نمی توانید، آن بحث دیگری است. این جاست که می گوییم مشاوره و درمان برای روابط ورازناشویی لازم است. درمانگر به شما کمک می کند حالتان خوب شود و بتوانید ببخشید.

۲- من هرگز نگفتم ازدواج یک قرارداد مالی است، اما قرارداد است. نیست؟ پس چرا می روید دفترخانه؟ این تناقض که ما برای یک امر عاطفی و احساسی چارچوب حقوقی تعریف می کنیم، یکی از چالش های اخلاقی ازدواج است که بزرگان اخلاق و فلسفه هم به آن پرداخته اند. اما به هرحال، ازدواج قراردادی است که در آن به صورت پیش فرض، طرفین تعهد می کنند روابط عاطفی و جنسی شان انحصارا با هم باشد. آیا شما برای ازدواج تعریف دیگری دارید؟ آیا این قرارداد نیست؟

۳- گفتید آیا می شود به کسی که خیانت کرده اعتماد کرد که دوباره پیمان شکنی نکند؟ می گویم نه. اما یک جمله اضافه می کنم: به کسی که تا به حال پیمان شکنی نکرده هم نمی شود اعتماد کرد. ساده انگارانه است اگر فرض کنیم کسی مبرا از خطاست. همه ما در معرض خطاییم و هیچ گارانتی ای برای هیچ کس وجود ندارد.  قضیه اینجاست که ما یک چیزی را خودمان تبدیل به فاجعه می کنیم و بعد خودمان زیر آوار همان فاجعه له می شویم.

پیمان شکنی زناشویی در طول تاریخ بوده و هست و خواهد بود. شما می توانید به خودتان بگویید اگر اتفاق افتاد، من خودم را می کشم. باشد. این انتخاب شماست. اما من بسیار زوج هایی را می شناسم که بعد از این اتفاق، به کمک یک درمانگر، توانسته اند یکدیگر را ببخشند و حتی بهتر از قبل با هم زندگی کنند.

ممکن است بگویید کسی که یک بار این کار را می کند، احتمالش بیشتر است که باز هم بکند. من موافق نیستم. اولا طبق کدام شواهد علمی میشود این طور ادعا کرد؟ پژوهش ها این را نمی گویند. ثانیا اگر می گویید این استدلال عقلانی است، من می گویم اتفاقا برعکس، اگر این اتفاق بیفتد و زوج به درمانگر مراجعه کنند و ریشه ماجرا را بیابند و حل کنند، احتمال تکرار خطا کمتر هم میشود.

البته که این اتفاق می تواند یک زلزله باشد در زندگی مشترک و ممکن است واقعا هم نشود رابطه را ترمیم کرد. من هم نگفتم همیشه می شود. شما هم نگویید هیچ وقت نمی شود.