۲۷ اسفند ۱۳۹۶, ۰۳:۰۲ عصر
من و تو فرق داریم!
دکتر محمدرضا رجبی شکیب:
نمودار کلاسیک واکنش جنسی انسان را به یاد بیاورید؛ همان که مسترز و جانسون نیم قرن قبل توصیف کرده بودند و می گفت پاسخ جنسی انسان شامل چهار مرحله است: برانگیختگی، کفه، ارگاسم و فروکش. بعدها خانم کاپلان یک مرحله اول هم به آن اضافه کرد: میل جنسی.
در هرکدام از این مراحل، نکته ای درباره تفاوت زنان و مردان هست که ار یافته های نسبتا جدید محسوب می شود، یعنی تا همین چند دهه قبل، متوجهش نبودیم یا جور دیگری درباره آن فکر می کردیم. شاید شما هم هنوز همان باورهای قبلی را در ذهن داشته باشید.
قبل از توضیح تفاوت ها، نکته ای را که این جور وقتها همیشه باید به خاطر داشت تکرار می کنم: وقتی از تفاوت زنان و مردان صحبت می کنیم، از رفتار همه زنان یا مردان صحبت نمی کنیم. درون هر مردی یک زن هم هست و درون هر زنی هم یک مرد هست. ما از رفتار تیپیک زنانه و مردانه صحبت می کنیم درحالی که ممکن است یک زن در حوزه ای از رفتارهایش، کاملا مردانه عمل کند، یا برعکس.
اول: میل جنسی
مطالعات نشان داده کاهش میل جنسی آن قدر که در مردان ممکن است باعث اضطراب شود، در زنان نمی شود. درواقع به صورت تیپیک خانم ها علیرغم وجود تغییرات منفی در میل جنسی یا اختلال در برانگیختگی، دچار تنش نمی شوند و اگر تنش داشته باشند، نه به خاطر خود این اتفاق که به خاطر عامل ایجادکننده آن است. اما مردان به صورت تیپیک، از اختلال نعوظ یا کاهش میل جنسی شان بسیار آزار می بینند. این تفاوت زنان و مردان، ریشه در بیولوژی ما دارد. در همه پستانداران، جنس ماده، رفتارهای جنسی جنس ماده منفعلانه تر است و رفتارهای جنسی جنس نر، فعالانه تر. این را در تفاوت بعدی مردان و زنان هم می بینید.
دوم: برانگیختگی جنسی
یک پدیده شگفت انگیز در خانم ها این است: آنها می توانند علایم جسمی برانگیختگی یعنی افزایش ترشحات جنسی و پرخونی اندام های جنسی را نشان دهند، بی اینکه واقعا برانگیخته شده باشند. در مردان چنین قابلیتی وجود ندارد. مردان نمی توانند بدون برانگیختگی جنسی نعوظ داشته باشند. اما در زنان، حتی قربانیان تجاوزهای جنسی گزارش می کنند که در اوج احساسات منفی، ترشحات جنسی در آنها افزایش پیدا کرده بود. به نظر می رسد این قابلیت در زنان ایجاد شده که بتوانند پذیرای مرد باشند، بی اینکه به صورت اولیه تمایلی داشته باشند.
نکته جالب دیگر این است که در زنان، برانگیختگی جنسی می تواند مقدم بر میل جنسی باشد. یعنی یک زن می تواند بدون میل جنسی اولیه وارد ماجرای سکس شود و تا آخر هم برود و ارگاسم را هم تجربه کند. (دقت کنید که می گویم: می تواند، نه اینکه حتما این اتفاق بیفتد.) اما یک مرد، به صورت تیپیک، بدون میل جنسی اولیه نمی تواند برانگیخته شود و حتی اگر هم به سختی این اتفاق بیفتد، به انزال رسیدن برایش غیر ممکن خواهد بود.
سوم: کفه و ارگاسم
متوسط زمانی که تحریک جنسی باید ادامه پیدا کند تا یک زن به ارگاسم برسد، چیزی حدود 10 برابر این زمان برای مردان است. به طور میانگین، یک مرد از زمانی که تحریک مستقیم آلت شروع می شود تا زمانی که به انزال برسد، حدود یک تا دو دقیقه زمان لازم دارد اما این زمان برای یک زن، حدود 15 تا 20 دقیقه است.
چهارم: فروکش
مردان بعد از تجربه ارگاسم، تا مدتی (از چند دقیقه تا چند ساعت) وارد مرحله به اصطلاح «ناگدازی» می شوند. یعنی دوباره نمی توانند برانگیخته شوند و رابطه را از سر بگیرند. زنان اما این قابلیت را دارند که با ادامه تحریک، بتوانند برانگیخته بمانند و حتی ارگاسم های متعدد را تجربه کنند.
دکتر محمدرضا رجبی شکیب:
نمودار کلاسیک واکنش جنسی انسان را به یاد بیاورید؛ همان که مسترز و جانسون نیم قرن قبل توصیف کرده بودند و می گفت پاسخ جنسی انسان شامل چهار مرحله است: برانگیختگی، کفه، ارگاسم و فروکش. بعدها خانم کاپلان یک مرحله اول هم به آن اضافه کرد: میل جنسی.
در هرکدام از این مراحل، نکته ای درباره تفاوت زنان و مردان هست که ار یافته های نسبتا جدید محسوب می شود، یعنی تا همین چند دهه قبل، متوجهش نبودیم یا جور دیگری درباره آن فکر می کردیم. شاید شما هم هنوز همان باورهای قبلی را در ذهن داشته باشید.
قبل از توضیح تفاوت ها، نکته ای را که این جور وقتها همیشه باید به خاطر داشت تکرار می کنم: وقتی از تفاوت زنان و مردان صحبت می کنیم، از رفتار همه زنان یا مردان صحبت نمی کنیم. درون هر مردی یک زن هم هست و درون هر زنی هم یک مرد هست. ما از رفتار تیپیک زنانه و مردانه صحبت می کنیم درحالی که ممکن است یک زن در حوزه ای از رفتارهایش، کاملا مردانه عمل کند، یا برعکس.
اول: میل جنسی
مطالعات نشان داده کاهش میل جنسی آن قدر که در مردان ممکن است باعث اضطراب شود، در زنان نمی شود. درواقع به صورت تیپیک خانم ها علیرغم وجود تغییرات منفی در میل جنسی یا اختلال در برانگیختگی، دچار تنش نمی شوند و اگر تنش داشته باشند، نه به خاطر خود این اتفاق که به خاطر عامل ایجادکننده آن است. اما مردان به صورت تیپیک، از اختلال نعوظ یا کاهش میل جنسی شان بسیار آزار می بینند. این تفاوت زنان و مردان، ریشه در بیولوژی ما دارد. در همه پستانداران، جنس ماده، رفتارهای جنسی جنس ماده منفعلانه تر است و رفتارهای جنسی جنس نر، فعالانه تر. این را در تفاوت بعدی مردان و زنان هم می بینید.
دوم: برانگیختگی جنسی
یک پدیده شگفت انگیز در خانم ها این است: آنها می توانند علایم جسمی برانگیختگی یعنی افزایش ترشحات جنسی و پرخونی اندام های جنسی را نشان دهند، بی اینکه واقعا برانگیخته شده باشند. در مردان چنین قابلیتی وجود ندارد. مردان نمی توانند بدون برانگیختگی جنسی نعوظ داشته باشند. اما در زنان، حتی قربانیان تجاوزهای جنسی گزارش می کنند که در اوج احساسات منفی، ترشحات جنسی در آنها افزایش پیدا کرده بود. به نظر می رسد این قابلیت در زنان ایجاد شده که بتوانند پذیرای مرد باشند، بی اینکه به صورت اولیه تمایلی داشته باشند.
نکته جالب دیگر این است که در زنان، برانگیختگی جنسی می تواند مقدم بر میل جنسی باشد. یعنی یک زن می تواند بدون میل جنسی اولیه وارد ماجرای سکس شود و تا آخر هم برود و ارگاسم را هم تجربه کند. (دقت کنید که می گویم: می تواند، نه اینکه حتما این اتفاق بیفتد.) اما یک مرد، به صورت تیپیک، بدون میل جنسی اولیه نمی تواند برانگیخته شود و حتی اگر هم به سختی این اتفاق بیفتد، به انزال رسیدن برایش غیر ممکن خواهد بود.
سوم: کفه و ارگاسم
متوسط زمانی که تحریک جنسی باید ادامه پیدا کند تا یک زن به ارگاسم برسد، چیزی حدود 10 برابر این زمان برای مردان است. به طور میانگین، یک مرد از زمانی که تحریک مستقیم آلت شروع می شود تا زمانی که به انزال برسد، حدود یک تا دو دقیقه زمان لازم دارد اما این زمان برای یک زن، حدود 15 تا 20 دقیقه است.
چهارم: فروکش
مردان بعد از تجربه ارگاسم، تا مدتی (از چند دقیقه تا چند ساعت) وارد مرحله به اصطلاح «ناگدازی» می شوند. یعنی دوباره نمی توانند برانگیخته شوند و رابطه را از سر بگیرند. زنان اما این قابلیت را دارند که با ادامه تحریک، بتوانند برانگیخته بمانند و حتی ارگاسم های متعدد را تجربه کنند.